Όταν σκεφτόμαστε το σώμα μας, οι περισσότεροι από μας ξεκινάμε από τα αρνητικά σημεία του: "Δεν έχω ίσια πλάτη", "Δεν έχω τέλεια κοιλιά", "Δεν μπορώ να τρέξω", "Δεν μπορώ να παίξω". Πώς να παίξουμε με τόσα "Δεν"; Το σώμα μας δεν έχει την τέλεια πλάτη, την τέλεια κοιλιά, όλη αυτή την τελειότητα που θα 'θελε ν΄ αποκτήσει, και μάλιστα ώς το ερχόμενο Σαββατοκύριακο! Εξάλλου, έχουμε τόσες υποχρεώσεις: δουλειά, ψώνια, μαγείρεμα, παιδιά, διασκέδαση. Έτσι, στο τέλος της μέρας φοράμε ένα φαρδύ μπλουζάκι και απολαμβάνουμε επιτέλους το αγαπημένο μας χόμπι: τον καναπέ! Και για να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας στέλνουμε τους... άλλους στο γυμναστήριο, συζητώντας μετά μαζί τους τα οφέλη της άσκησης. Αλήθεια πώς να παίξουμε με το αληθινό μας σώμα; Τι ντροπή κι αυτή! Κι όμως. Αυτό το σώμα που έχουμε και που περιμένει ν΄ αποδεχτούμε τα όμορφα και τα άσχημα σημεία του, ν' ακολουθήσουμε το ρυθμό και τις αντοχές του. Περιμένει να είμαστε παρόντες και να γίνουμε Εμείς.