Το Ολοήμερο Σχολείο αποτελεί τη σπουδαιότερη καινοτομία που αναπτύχθηκε στον τόπο μας τα τελευταία χρόνια, διαφοροποιώντας σημαντικά τη λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου και προσφέροντας στους Έλληνες γονείς για πρώτη φορά το δικαίωμα επιλογής ενός εκπαιδευτικού προγράμματος. Η υλοποίησή της συνάντησε, όπως ήταν αναμενόμενο, μεγάλες δυσκολίες, αφού τα Δημοτικά Σχολεία δεν έχουν σχεδιαστεί για να φιλοξενήσουν το Ολοήμερο Σχολείο, που πλέον αποτελεί χειροπιαστή πραγματικότητα, τόσο στις πόλεις όσο και στα χωριά της πατρίδας μας.
Ποια είναι όμως η πραγματικότητα αυτή; Πώς αντιλαμβάνονται τη λειτουργία και το έργο του Ολοήμερου Σχολείου γονείς, δάσκαλοι, διευθυντές και εκπρόσωποι του συνδικαλιστικού κινήματος; Τι προτείνουν για τη βελτίωση του; Ποια είναι η ιδεολογική καταγωγή του θεσμού, πώς υλοποιήθηκε στην Ελλάδα και με ποια οργανωτική και διοικητική δομή;
Ποιος ο ρόλος του σύγχρονου διευθυντή Ολοήμερου Σχολείου και πώς αλλάζει ο ρόλος του δασκάλου σ' αυτό; Με ποιο τρόπο οργανώνονται οι κατ' οίκον εργασίες και τι πρέπει να διαφοροποιηθεί για να αναβαθμισθεί το περιεχόμενό τους; Ποια είναι η διδακτική προσέγγιση των μαθημάτων στα ολοήμερα σχολεία (Θεατρική και Φυσική Αγωγή, Μουσική και Αισθητική Παιδεία, Αγγλικά και Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές); Σε ποιο διδακτήριο κλήθηκαν οι Έλληνες δάσκαλοι να στεγάσουν το Ολοήμερο Σχολείο, πώς χειρίστηκαν το πρόβλημα και ποιες είναι οι αλλαγές που προτείνουν;
Τα ερωτήματα αυτά διαπραγματεύεται ο παρόν τόμος, που είναι γραμμένος από μάχιμους εκπαιδευτικούς. Ο λόγος τους, κριτικός και δημιουργικός συνάμα, πυρώνεται στο καμίνι της πράξης, δοκιμάζεται στα ευρήματα των ερευνητικών τους δραστηριοτήτων και βαπτίζεται στο πάθος τους για την αναβάθμιση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Οδηγείται, έτσι, στην ανάπτυξη προτάσεων για την εξέλιξη και το μέλλον του Ολοήμερου Σχολείου.