[...]Το βιβλίο αυτό βοηθάει, μεταξύ άλλων, να καταλάβουμε πως ό,τι κι να πει κανείς για να ορίσει τη μετάφραση, άμεσα ή έμμεσα θα καταλήξει στη διαπίστωση πως πρόκειται για μια επίπονη, πολυεπίπεδη και δημιουργική πάλη του μεταφραστή να "γεννήσει" ένα δευτερογενές κείμενο ισοδύναμο κατά πάντα προς το πρωτογενές. Αυτήν την πολυεπίπεδη και αληθινά δημιουργική γλωσσική διεργασία προσπαθούν -και καταφέρνουν- να καταστήσουν επιστημονικώς εμφανή (explicit) οι συγγραφείς του βιβλίου. Περνώντας από μια πολύ χρήσιμη και γλωσσολογικά διεισδυτική θεώρηση των προσεγγίσεων που έγιναν μέχρι σήμερα στη μετάφραση, νηφάλια και πειστικά υποστηρίζουν ότι μετάφραση δεν είναι μόνο θεωρία ή πράξη, όπως δεν είναι και νόημα μόνον η μορφή. Μετάφραση είναι όλα. Όπως συνολικός και σύνθετος, από τη φύση του είναι ο χαρακτήρας κάθε γλωσσικής δημιουργίας. Η αφετηρία δε αυτή οδηγεί τις συγγραφείς σε μια πολύ ρεαλιστική όσο και σύγχρονη γλωσσολογική θέση για τη μετάφραση: ότι πρέπει να νοηθεί και να αναλυθεί ως μετάβαση από το επίπεδο της "ομιλίας" (γλωσσικής πράξης) του μεταφραζόμενου κειμένου σ' ένα "ενδιάμεσο" επίπεδο, που συνδυάζει τον "λόγο" (γλωσσικό σύστημα) μεταφραζόμενης και μεταφράζουσας γλώσσας, για να αναχθεί εν συνεχεία στο επίπεδο του συστήματος της μεταφράζουσας γλώσσας και να καταλήξει στο επίπεδο ομιλίας της μεταφράζουσας γλώσσας, δηλ. στο μεταφρασμένο κείμενο.[...]
Γ. Μπαμπινιώτης