Το 1945, όταν η Gabriela Mistral πήρε το Βραβείο Νόμπελ, η Ελλάδα έβγαινε από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έμπαινε στον Εμφύλιο Πόλεμο, οι μεταφράσεις από τα ισπανικά τότε γίνονταν, κυρίως, από άλλες γλώσσες και η επικοινωνία μεταξύ χωρών και ανθρώπων ήταν πολύ βραδύτερη από σήμερα. Έτσι, η βαθιά ανθρώπινη και αισθαντική ποίησή της Γκαμπριέλα Μιστράλ δεν αντιπροσωπεύτηκε ποτέ επαρκώς στη γλώσσα μας.

Το βιβλίο αυτό με τα ωραιότερα ποιήματά της, εκτός από το να γνωρίσει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό την σημαντική αυτή ποιήτρια από την Χιλή φιλοδοξεί, ταυτοχρόνως, να διορθώσει και αυτή την παράλειψη.

Η χρονολογική κατάταξη των ποιημάτων αυτής της ανθολογίας προορισμένης για τον Έλληνα αναγνώστη, περιλαμβάνει λεπτομερή κατάταξη σημαντικών στιγμών της ζωής της ποιήτριας, αλλά και τραγικών συμβάντων, αυτών που δημιούργησαν την εκπληκτική φυσιογνωμία της Γκαμπριέλα Μιστράλ. Γι' αυτό η επιλογή των ποιημάτων έχει γίνει κατά τρόπον ώστε, όχι μόνο να αντιπροσωπεύονται όλα τα ποιητικά της βιβλία, αλλά και όλες οι όψεις της ποίησής της: η τραγική, η τρυφερή, με τα παιδικά της ποιήματα, η νατουραλιστική, η ανθρώπινη (κυρίως αυτή), η πατριωτική, η κοινωνική διαμαρτυρία της, κλπ., μαζί με την ποικιλία των ρυθμών και των μέτρων που τα
χαρακτηρίζουν.

Η ανθολόγηση είναι καίρια αντιπροσωπευτική πάνω σε αυτό. Είναι ποιήματα βγαλμένα από μια μέθεξη με τη ζωή και τη φύση. Ποιήματα βγαλμένα από την εμπειρία συνύπαρξης της ποιήτριας με τους ανθρώπους του μόχθου των χιλιανών Άνδεων, όπου ξεκίνησε όταν ήταν δεκαπεντάχρονη δασκάλα σ’ αυτόν τον σκληρό περίγυρο από βουνά, κρύο και φτώχεια. Είναι ποιήματα που εκφράζουν όχι μόνο την
απελπισία και την τραγική όψη της ζωής, αλλά και τη χαρά και τον έρωτα, όταν αυτή ήταν γενναιόδωρη και τα παρείχε, με τον ίδιο τόνο συγκινησιακής έντασης, λυρισμό και βάθος.