[...] "Ο Παναμάς ή Οι περιπέτειες των επτά θείων μου" γράφτηκε το 1914 και εκδόθηκε το 1918 από τις εκδόσεις "La Sirene" που διηύθυνε ο ίδιος ο ποιητής μαζί με τον Ζαν Κοκτώ. Είναι το τρίτο, κατά χρονολογική σειρά, μεγάλο σε έκταση ποίημα, μετά το "Πάσχα στη Νέα Υόρκη" (1911) και την "Πρόζα του Υπερισιβηρικού και της μικρής Ιωάννας της Γαλλίας" (1913).

Το βιβλίο, μικρού σχήματος, είναι παρόμοιο με τα φυλλάδια των δρομολογίων των σιδηροδρόμων. Το εξώφυλλο σε χρώμα μπλε και κόκκινο μοιάζει να φέρει πάνω του αυτοκόλλητα και κοσμείται μ' ένα σωσίβιο πάνω στο οποίο είναι γραμμένο το όνομα του συγγραφέα. Τα ποιήματα εναλλάσσονται με 25 χάρτες σιδηροδρομικών διαδρομών από την Ανατολική προς τη Δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, με κατεύθυνση το Σικάγο προς τον Βορρά και το Σαιντ Λούις προς τον Νότο ή από το Σικάγο προς το Άσλαντ. Περιλαμβάνει, επίσης, τη φωτογραφική αναπαραγωγή μιας σελίδας ενός οδηγού του εμπορικού επιμελητηρίου της πόλης του Ντένβερ και μια γκραβούρα.

Το ποίημα έχει ως αφετηρία το κραχ του Παναμά και ως μακρινό ορίζοντα το τούνελ κάτω από τη Μάγχη. Το κραχ του Παναμά είναι η άμεση οικονομική συνέπεια της αποτυχίας της γαλλικής αποστολής, υπό τον Φερντινάν ντε Λεσσέψ, για τη διάνοιξη της Διώρυγας, η οποία ξεκίνησε την 1η Ιανουαρίου 1880 και έληξε άδοξα το 1893, αφήνοντας πίσω της 22.000 νεκρούς, εξαιτίας, κυρίως, των μολυσματικών ασθενειών που μάστιζαν την περιοχή, αλλά και πολλούς κατεστραμμένους οικονομικά Γάλλους αστούς. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)