Πραγματοποιώντας μια σύνθεση ανάμεσα στο νοησιαρχικό και συμπεριφορικό ρεύμα, και προτείνοντας τη νέα έννοια του συντελεστικού γνωστισμού, ο συγγραφέας φιλοδοξεί να υπερβεί τις σημερινές στείρες αντιπαραθέσεις που διχάζουν ψυχολόγους και παιδαγωγούς. Δείχνει ότι, παρόλο που η συμπεριφορά είναι πάντα μια αδιαίρετη πραγματικότητα, δεν παύει εντούτοις να αποτελείται από δύο αξεχώριστες συμπληρωματικές όψεις: μια νοητική όψη (οι δεξιότητες, οι ικανότητες) και μια εμφανή όψη (οι επιδόσεις). Αυτές απαιτούν εξίσου το ενδιαφέρον και την προσοχή του εκπαιδευτικού. Μέσα απ΄ αυτό το πρίσμα, ο συγγραφέας αναπτύσσει μια πραγματεία πρακτικής παιδαγωγικής που εισηγείται μια συνεκτική και ρεαλιστική απάντηση σ΄ ένα θεμελιακό ερώτημα: πώς να διδάσκουμε σήμερα; Παρουσιάζει μια σφαιρική διδακτική, προσαρμόσιμη σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. Οι μαθησιακές διαδικασίες περιγράφονται με τρόπο συστημικό: από τη σύλληψη και την πρόθεση ως την ανατροφοδότηση, περνώντας ενδιάμεσα από τις στρατηγικές της δημιουργίας κινήτρων, της ρύθμισης και της δόμησης. Αυτή η διδακτική επικεντρώνεται σε μια λειτουργική, συμμετοχική και διαθεματική αντίληψη της διδασκαλίας, και συμφιλιώνει με πρωτότυπο τρόπο την παιδαγωγική του ενδιαφέροντος με την παιδαγωγική των στόχων, η οποία, πέρα από τους πρόσκαιρους συρμούς, ξαναβρίσκει εδώ ένα καινούργιο νόημα. Η λειτουργική διδακτική είναι σχεδιασμένη ως πρακτικό βοήθημα για τους εκπαιδευτικούς και τους επίδοξους εκπαιδευτικούς, και συνάμα αποτελεί μια μέθοδο διαρκούς επιμόρφωσης και ένα εγχειρίδιο αναφοράς.