Η παρούσα µελέτη εγγράφεται στο ευρύτερο γνωστικό πεδίο των ερευνών για την αναπηρία (Disabilities Studies) και τη Θεατροπαιδαγωγική (Theatre Pedagogy), µε στόχο τη διερεύνηση της χρήσης και της χρησιµότητας διάφορων θεατροπαιδαγωγικών πρακτικών στην εκπαίδευση ατόµων µε ειδικές (εκπαιδευτικές) ανάγκες, έτσι όπως προτείνεται η εφαρµογή τους από τα σύγχρονα Διαθεµατικά Ενιαία Πλαίσια Προγραµµάτων Σπουδών (ΔΕΠΠΣ) και τα Αναλυτικά Προγράµµατα Σπουδών (ΑΠΣ), που υλοποιούνται στην ελληνική Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση (ΕΑΕ). Μεταξύ άλλων, ο λόγος εστιάζεται στη συµβολή των θεατροπαιδαγωγικών πρακτικών στην εκπαίδευση µαθητών µε µαθησιακές δυσκολίες (µε ειδική µνεία στο σύνδροµο διαταραχής ελλειµατικής προσοχής-υπερκινητικότητας), µαθητών µε κινητικές δυσκολίες, µε ελαφριά, µέτρια και βαριά νοητική καθυστέρηση, µε κώφωση ή βαρυηκοΐα, µε τύφλωση ή περιορισµένη όραση και µε διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, συµπεριλαµβανοµένου του φάσµατος του αυτισµού. Συζητούνται οι ειδικοί εκπαιδευτικοί στόχοι, που θέτει το κάθε ΔΕΠΠΣ και ΑΠΣ για καθεµιά ξεχωριστά από τις προαναφερθείσες κατηγοριοποιηµένες οµάδες αναπηρίας, και πώς οι στόχοι αυτοί δύνανται να πραγµατοποιηθούν µέσω θεατροπαιδαγωγικών πρακτικών, λαµβάνοντας υπόψη τα ειδοποιά γνωρίσµατα του θεάτρου, τις πηγές της δυναµικής του και τα ευεργετικά του αποτελέσµατα σε ατοµικό και συλλογικό επίπεδο. Πέραν των γενικότερων και των ειδικότερων πλεονεκτηµάτων της εφαρµογής της Θεατροπαιδαγωγικής στις εν λόγω πληθυσµιακές οµάδες µαθητών, συζητούνται οι απαραίτητες προσαρµογές που απαιτούνται κάθε φορά, οι περιορισµοί που υφίστανται, όπως και οι ποιότητες που χρειάζεται να διαθέτει ένας εκπαιδευτικός, προκειµένου να χρησιµοποιήσει αποτελεσµατικά τη Θεατροπαιδαγωγική στην ΕΑΕ.