Η φιλοσοφία και η μαγειρική, σύμφωνα με τη συγγραφέα, είναι δύο δραστηριότητες με στενή συγγένεια. Είναι άραγε τυχαίο ότι η λατινική λέξη sapere (γνωρίζω) έχει κοινή ρίζα με τη λέξη sapore (γεύομαι) - αλλά και με τη λέξη σοφία; Ή το γεγονός ότι η γλώσσα είναι συγχρόνως το όργανο της γεύσης και της ομιλίας;

Οι σελίδες του βιβλίου μάς καλωσορίζουν σε μια αλλόκοτη φιλοσοφική κουζίνα. Τρώγοντας ελιές και ξερά σύκα με τον Πλάτωνα, έχοντας συντροφιά τον Καντ και τον Κίρκεργκορ, καθαρίζοντας πατάτες με τον Βιτγκενστάιν, οι ιδέες αποκτούν γεύση και το φαγητό μια θέση στη φιλοσοφική σκέψη.