Τα "Δύο ελληνικά διηγήματα" γράφτηκαν από τον Αντόνιο Ταμπούκι σε κάποιο από τα πρόσφατα ταξίδια του στην Ελλάδα κι έχουν έντονο το ελληνικό χρώμα - γι' αυτό και ο συγγραφέας τους ζήτησε να κυκλοφορήσουν πρώτα στην ελληνική γλώσσα, πριν ακόμα εκδοθούν στην πατρίδα του την Ιταλία.
Και τα δύο διηγήματα έχουν τη μορφή μιας επιστολής, επιστολής σε μια αγαπημένη γυναίκα. Στο πρώτο, στο δαιδαλώδες Ποτάμι, ο ήρωας περιγράφει πώς προσπάθησε να διαβεί την πόρτα που θα τον οδηγούσε σε μια "άλλη ζωή". Στο δεύτερο, στο φαινομενικά γαλήνιο "Εισιτήριο στη θάλασσα", ο ήρωας γράφει σε μια γυναίκα της οποίας η απουσία καθορίζει και την παρουσία της. Το ελληνικό τοπίο είναι πανταχού παρόν αλλά η φωτεινότητά του μοιάζει να βρίσκεται σε μια αέναη σύγκρουση με την ψυχολογία των προσώπων που το περιδιαβαίνουν. Και στα δύο διηγήματα το χθες μπλέκεται με το σήμερα και με το αύριο, το όνειρο συγχέεται με την πραγματικότητα, οι ερωτικές σχέσεις μετατρέπονται σε ένα λαβύρινθο από τον οποίο κανείς δεν βρίσκει τον μίτο της Αριάδνης για να ξεφύγει.
Στο εξώφυλλο χρησιμοποιήθηκε ένα πορτραίτο του συγγραφέα από τον Valerio Adami, φτιαγμένο ειδικά για την ελληνική έκδοση.