Πώς διαμορφώνεται η ταυτότητα της ελληνικής πεζογραφίας μετά την "έκρηξη" που σημειώθηκε στο τελευταίο τέταρτο του εικοστού αιώνα και ποια είναι η θέση της σε ένα τοπίο αυξανόμενης παγκοσμιοποίησης και ηγεμονίας του αγγλόφωνου πολιτισμού;
Τα κείμενα του τόμου διερευνούν τις νέες μορφολογικές και θεματικές τοπογραφίες του ελληνικού μυθιστορήματος και επιχειρούν να το τοποθετήσουν στον λογοτεχνικό χάρτη της Δύσης με πυξίδα τις σύγχρονες τάσεις της κριτικής θεωρίας (από τον φεμινισμό και τον μεταμοντερνισμό ως τη μετα-αποικιακή και την πολιτισμική κριτική). Παράλληλος στόχος είναι η κριτική παρουσίαση των τρόπων διάδοσης και των προοπτικών του ελληνικού μυθιστορήματος στο εξωτερικό. Νοητός άξονας της παρούσας έκδοσης είναι επομένως η γνώση του εαυτού μέσα από τη συνάντηση και την αντιπαραβολή με τον (πολλαπλό) άλλο, η ανάγνωση της ελληνικής πεζογραφίας μέσα από ξένες λογοτεχνίες και διεθνείς θεωρίες.
Τη "χαρτογράφηση" τέτοιων διασταυρώσεων και προσανατολισμών, μέσα από συγκριτικές μελέτες, προβληματισμούς και προσωπικές μαρτυρίες, αναλαμβάνει μια πλειάδα από πανεπιστημιακούς ερευνητές, κρατικούς λειτουργούς, κριτικούς, μεταφραστές και συγγραφείς, βασικούς συντελεστές της σημερινής λογοτεχνικής σκηνής.