Κανονικά δεν χρειάζεται καθόλου συστάσεις. Δεν είναι απλώς γνωστός· είναι πασίγνωστος (το πλήρες όνομα αρχικά: Eugen Berthold Friedrich Brecht, Άουγκσμπουργκ 1898 - Ανατολικό Βερολίνο 1956). Τον ξέρουμε άπαντες -και από μέσα και απ' έξω. Έχουμε διαβάσει τα κείμενά του (πεζά, ποιητικά, θεατρικά... -προ πάντων θεατρικά...-, αλλά και θεωρητικά)· έχουμε παρακολουθήσει επί έτη και έτη μνημειώδεις παραστάσεις των θεατρικών του έργων· έχουμε τραγουδήσει (και στα ελληνικά, και δη σε εύχυμα ελληνικά: του Ελύτη, του Πλωρίτη, του Μάρκαρη, του Μάτεση...) μελοποιημένα ποιήματά του. Τον ξέρουμε καλά. Μας είναι οικείος. Είναι φίλος μας, καλός μας φίλος. Γι' αυτό και είπα ότι κανονικά δεν χρειάζεται καθόλου συστάσεις. Τον αφήνουμε, ωστόσο, να μας συστηθεί (ο ίδιος, με τον δικό του τρόπο), ακριβώς γιατί θα μας πει (ο ίδιος, με τον δικό του τρόπο) πράγματα που πρέπει να ξέρουμε γι' αυτόν, όταν διαβάζουμε στίχους σαν κι αυτούς που περιέχει τούτο το βιβλίο, που έγραψε ο ίδιος με τον δικό του τρόπο και που μεταφράστηκαν στη γλώσσα μας. [...] Στα 1984 κυκλοφορήθηκε μερίμνη και επιμελεία του ακάματου Βέρνερ Χεχτ από τον εκδοτικό οίκο Ζούρκαμπ -της Φραγκφούρτης επί του Μείνου- ένας τόμος με ποιήματα του Μπρεχτ. Τίτλος: "Gedichte uber die Liebe" -δηλαδή "Ποιήματα για τον έρωτα" (ή "Περί έρωτος ποιήματα"). Ήδη ακούω να μου λες, αναγνώστη, ότι θα μπορούσα να μεταφράσω τον τίτλο του βιβλίου όχι "Ποιήματα για τον έρωτα", αλλά "Ποιήματα για την αγάπη". Δεδομένου ότι η γερμανική λέξη Liebe σημαίνει και τον έρωτα και την αγάπη, ας πούμε συμβιβαστικά εδώ ότι έχουμε και οι δύο δίκιο. Επέλεξα, πάντως, τον "έρωτα" αντί της "αγάπης", γιατί τα ποιήματα που περιέχονται εκεί είναι άκρως ερωτικά... εντάσσονται -θα έλεγα- στον σκληρό πυρήνα του έρωτα: στην ερωτική πράξη, που γίνεται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και στο πλαίσιο της οποιασδήποτε κατάστασης. [...] Τον τίτλο στη συλλογή -"Σάουνα και συνουσία"- τον έβαλα εγώ.

(Γιώργος Κεντρωτής, απόσπασμα από τον επίλογο του βιβλίου)