Το βιβλίο αυτό προέρχεται από τις εργασίες ενός σεμιναρίου συλλογικής μετάφρασης. Δύο ξένοι ποιητές προσκαλούνται στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος Θήρα, στα Φηρά της Σαντορίνης και συνεργάζονται με Έλληνες ποιητές και μεταφραστές. Το αποτέλεσμα της συλλογικής μετάφρασης επιμελείται και παρουσιάζει ένας από τους μεταφραστές. Το σεμινάριο εντάσσεται στις δραστηριότητες του ευρωπαϊκού δικτύου κέντρων ποιητικής μετάφρασης που αποτελείται από τα Iδρύματα Royaumont (Γαλλία), Casa de Mateus (Πορτογαλλία), Tyrone Guthrie Center (Ιρλανδία) και το Ίδρυμα Θήρα (Ελλάδα).

Το παρόν βιβλίο περιέχει την πρώτη από τις τρεις σουίτες που ο Henri Deluy αφιέρωσε στον πρόωρα χαμένο συγγραφέα Georges Perec, με τον οποίο τον έδενε στενή φιλία. Όμως ο αποχαιρετισμός στον πεθαμένο φίλο δεν είναι εδώ μια επιμνημόσυνη συγκινημένη αναπόληση. Είναι, κυρίως, μια μελέτη θανάτου που, μέσω της ποίησης, υπερβαίνει το θάνατο και γίνεται μελέτη ζωής. Και μαζί είναι ένας διάλογος ανάμεσα σε δύο συγγραφείς παθιασμένους για τη λεκτική ακρίβεια που δαμάζει τους συναισθηματισμούς και τις διαχύσεις, στοιχεία που τόσο συχνά εμφανίζονται ως ποιητικά. Γι' αυτό άλλωστε ο Henri Deluy χρησιμοποιεί, μάλιστα δύο φορές, μια φράση του Renan: "Όσο λιγότερο ποιητικά, τόσο περισσότερο αληθινά είναι τα πράγματα".
Όλοι έχουμε την ελπίδα, φανερή ή κρυφή, πως η ποίηση μπορεί κάποτε να οδηγήσει στην επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους. Στη Σαντορίνη έγινε αυτό αλλά και κάτι περισσότερο: η παρουσία και το έργο του Henri Deluy και του Claude Esteban συντέλεσαν στην ουσιαστικότερη γνωριμία ανάμεσα σ' όλους εκείνους που πήραν μέρος στη μεταφραστική δουλειά. Μια γνωριμία που μας ξανάφερε εμπλουτισμένους στην ποίηση - στην πρόσληψη, την επανέκφραση, την ανάγνωση, την ακρόασή της. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα πράγματα δεν γίνονται από μόνα τους. Έτσι αυτή η συνάντηση δεν θα είχε υπάρξει χωρίς την πρωτοβουλία του Δημοσθένη Αγραφιώτη και τη στήριξη που της δόθηκε από το Ίδρυμα Θήρας και το Ίδρυμα Royaumont, ή πιο συγκεκριμένα από τον Πέτρο Μάρκου Νομικό και την Ντόλα Νομικού για το πρώτο και τον Francis Marechal και τον Remy Hourcade για το δεύτερο.
Τίτος Πατρίκιος