Προσωπικότητα πολύτροπη, ο Χάρολντ Πίντερ δεν έχει πάψει ως σήμερα, και ξεκινώντας από τα είκοσί του χρόνια, να γράφει ποιήματα, που συμπορεύονται με την εξέλιξη της ευαισθησίας του, αλλά και υπογραμμίζουν τα σημεία αναφοράς της προβληματικής του.
Ο Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνοδοιπόρος του Πίντερ στα μονοπάτια του κινηματογράφου, ανθολόγησε με τη βοήθεια του ίδιου του δημιουργού το σώμα των ποιημάτων του, προσφέροντάς μας μια αντιπροσωπευτική εικόνα του Πίντερ-ποιητή, η οποία φωτίζει όμως εντέλει συνολικά τον Πίντερ-δημιουργό και άνθρωπο. Στα πρώτα ποιήματα είναι εμφανείς οι σουρεαλιστικές επιδράσεις και οι εικόνες τινάζουν στον αέρα λεκτικά έναν εξ ορισμού κατακερματισμένο και αντιφατικό κόσμο. Στην πορεία των χρόνων όμως, η ποίησή του γίνεται όλο και πιο αφηγηματική και το κέντρο βάρους ταλαντεύεται ανάμεσα στην ανατροπή, την οποία ο πιντερικός λόγος θεραπεύει μονίμως, την υπαρξιακή αγωνία, με επίκεντρο το χρόνο που περνά, και την αγωνία ενός κόσμου όπου η νέα τάξη πραγμάτων θέτει σε κίνδυνο την ελευθερία του ατόμου.
Ο Νίνος Φένεκ Μικελίδης στηρίχτηκε στη γενικότερη γνώση του πιντερικού έργου την οποία διαθέτει για να αποδώσει ένα λόγο σύνθετο και πρισματικό, ανατρεπτικό σε όλα τα επίπεδα. Γι' αυτό και η μετάφρασή του αποδίδει θαυμάσια όχι μόνο το γράμμα αλλά και το πνεύμα της πιντερικής ποίησης.