Ο William Blake (1757-1827), ο οραματιστής ποιητής που κάποτε χλευάστηκε ως παράφρων και σήμερα τιμάται ως μεγαλοφυία, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μείζονες ποιητές της αγγλικής λογοτεχνίας. Κοινή είναι η διαπίστωση των μελετητών της ποίησής του, πως το αξιόλογο έργο του, δημιουργία και απεικόνιση ταυτόχρονα ενός πολύπλευρου μυθολογικού συστήματος, συνιστά ένα πρώτης τάξεως επίτευγμα. Αντιμετωπίζοντας με το αντισυμβατικό του βλέμμα θέματα τόσο ιερά και απαραβίαστα όσο η θρησκεία, η ηθική, η τέχνη και η πολιτική, κοινωνικός επαναστάτης και "ήρωας της φαντασίας" μαζί, ο Blake αναγνωρίζεται ως ο αυθεντικότερος και εκλεκτότερος από τους ρομαντικούς ποιητές και, κατά μία έννοια, ο αγνότερος, ο πιο ασυμβίβαστος.

"Οι γάμοι του ουρανού και της κόλασης" είναι ένα από τα πιο σημαντικά έργα της αγγλικής γραμματείας. Σύνθεση που ξεχωρίζει μέσα στο σώμα της ποιητικής παραγωγής του Blake, είναι γραμμένη κυρίως σε πρόζα και αποτελεί την πρώτη προσπάθεια του ποιητή να παρουσιάσει με ολοκληρωμένο τρόπο το καλλιτεχνικό και φιλοσοφικό του credo. Η εφηβική τόλμη της πρώιμης ποίησης συγχωνεύεται εδώ με την πνευματική ωριμότητα· η ευφυΐα και το λεπτό χιούμορ συμβαδίζουν με την έκφραση της βαθιά βιωμένης προσωπικής ανάγκης για εξέγερση. Το αποτέλεσμα είναι ένα αριστούργημα σατιρικής ενόρασης.