Η ποιήτρια, μεταφράστρια και θεωρητικός της ποίησης Λύντια Στεφάνου (1927-2013) είναι μια από τις σημαντικότερες πνευματικές φυσιογνωμίες της Α΄ Μεταπολεμικής Γενιάς, με έντονη παρουσία στην πνευματική ζωή του τόπου: ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, του Ελληνικού Τομέα της Byron Society και της Ο.Ε. του Συμποσίου Ποίησης. Ήταν επίσης μέλος της συντακτικής ομάδας πολλών περιοδικών. Πρωτοστάτησε στη θέσπιση της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης.

Στον παρόντα τόμο συγκεντρώνονται 37 αθησαύριστα και ανέκδοτα θεωρητικά και κριτικά κείμενα της ποιήτριας και βραβευμένης θεωρητικού της λογοτεχνίας Λύντιας Στεφάνου, παρουσιάσεις ποιητών στο Συμπόσιο Ποίησης της Πάτρας και βιβλιοκρισίες. Τα κείμενα αυτά καλύπτουν μια διάρκεια μεγαλύτερη των 50 χρόνων, από το 1960 έως το 2011, και εκτείνονται σε μια ευρεία θεματολογία: από τη φύση και τη δομή του ποιητικού λόγου, τον ρόλο της ποίησης και του ποιητή, την επίδραση της "Αποκάλυψης του Ιωάννη" στην ευρωπαϊκή ποίηση, την ποίηση των ύμνων, έως το έργο του Κάλβου, τον Κρητικό του Σολωμού, τον Σικελιανό και τον Δροσίνη, τον μοντερνισμό, τη μεταπολεμική λογοτεχνία και τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Στο τέλος του τόμου δημοσιεύονται οι κριτικές για το έως τώρα δημοσιευμένο θεωρητικό της έργο. Η εισαγωγή και επιμέλεια του τόμου είναι της Ξένης Σκαρτσή.