Ο αγώνας της ανεξαρτησίας των Ελλήνων από τον οθωμανικό ζυγό ήταν μια γιγάντια πάλη. Η σημερινή Ελλάδα είναι αποκύημα περισσότερο αυτής της αιματηρής προσπάθειας παρά της Κλασικής περιόδου. Εξαιτίας του οθωμανικού ζυγού που διήρκεσε κοντά τέσσερις αιώνες, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να υπάρχει στη συνείδηση των Ελλήνων εχθρότητα έναντι των Τούρκων και επίσης καχυποψία απέναντι στις ξένες δυνάμεις, για τις οποίες οι Έλληνες θεωρούν ότι έδρασαν αποκλειστικά για δικό τους όφελος με τη μέθοδο της χειραγώγησης.
Οι ξένοι φιλέλληνες υποστήριξαν την επανάσταση των Ελλήνων, αλλά οι ξένες κυβερνήσεις περισσότερο ενδιαφέρονταν για τη σταθερότητα της Ευρώπης όπως διαμορφώθηκε μετά την ήττα του Ναπολέοντα, παρά για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Η χαρισματική ηγεσία του Κολοκοτρώνη έδωσε στην επανάσταση την ώθηση που χρειαζόταν, ενώ η καταστροφή της Χίου και των Κυδωνιών, ο δαυλός του Κανάρη και του Πιπίνου, το ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου, ο θάνατος του Βύρωνα, το αιματοκύλισμα της Πελοποννήσου, κινητοποίησαν τις κυβερνήσεις της Ευρώπης και ένας συμμαχικός στόλος υπό τον ναύαρχο Κόρδινγκτον έπλευσε στα ανοιχτά του Ναυαρίνου, όπου θα παιζόταν η τελευταία πράξη του ηρωϊκού δράματος...