"Ζούμε σε εποχή επιστήμης και αφθονίας. Η φροντίδα και ο σεβασμός για τα βιβλία καθαυτά [...] είναι φανερό πως δεν ταιριάζουν πια "στις ανάγκες της κοινωνίας" ή στη διατήρηση της γνώσης. Για να κρατήσουμε τον Κήπο των Μουσών σαν κήπο, μας χρειάζεται πάνω απ' όλα το σκαλιστήρι. Η σωστή μέθοδος για τη μελέτη της ποίησης και της λογοτεχνίας γενικότερα είναι η μέθοδος των σημερινών βιολόγων: μια προσεκτική δηλαδή, και από πρώτο χέρι, εξέταση του υλικού και μια αδιάκοπη σύγκριση".
Έτσι ξεκινάει το πρώτο κεφάλαιο της "Αλφαβήτας της Ανάγνωσης", βιβλίο το οποίο -επίκαιρο όσο ποτέ- αποδεικνύει ότι ο χρόνος περνάει αλλά και στέκεται. Οχτώ κεφάλαια, γραμμένα λιτά, σχεδόν αφοριστικά, απευθύνονται σ' έναν φανταστικό αλλά φιλόδοξο μαθητή: αν πρέπει να διαβάζει, τι να διαβάζει, γιατί, από ποιον, αλλά κυρίως να ακούει, όταν χρειάζεται κάποια υπόδειξη. Το βιβλίο ξεκινάει από την αρχή: με το ερώτημα "Τι είναι Λογοτεχνία".