[...] Η ποίησή του είναι κατ' εικόνα της ζωής του, ταραχώδης, ζοφερή, οργισμένη, εκθαμβωτική, εξεγερμένη, περιγράφει την προσωπική του κόλαση και την αναζήτηση του απόλυτου, εξαπολύοντας παράλληλα μια άνευ προηγουμένου επίθεση στα σαθρά θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνίας. Είναι ο πρώτος που ξεκαθαρίζει την ποίηση από κάθε στοιχείο παράδοσης και συμβατικότητας, αυτός που εγκαινιάζει εκρηκτικά τον μοντερνισμό. Παράλληλα, το έργο του εκφράζει επακριβώς την έννοια του "κλασικού", παραμένει πάντα σύγχρονο κι επίκαιρο, σαν να γράφτηκε σήμερα. Ενέπνευσε (και συνεχίζει να εμπνέει) γενιές ολόκληρες συγγραφέων και καλλιτεχνών της αβάν-γκραντ, χρησιμεύοντας ως έξοδος κινδύνου από τις κάθε είδους συμβάσεις κι αυτό επειδή, σύμφωνα με τον Πωλ Βαλερύ, "Όλη η γνωστή λογοτεχνία είναι γραμμένη στη γλώσσα της κοινής λογικής εκτός από εκείνη που έχει γράψει ο Ρεμπώ...". Μπήκαμε στον 21ο αιώνα και ο "μύθος Ρεμπώ" συνεχίζει να ακτινοβολεί και να γοητεύει, με αμείωτη ένταση!... Και δικαίως!...
(από τον πρόλογο του βιβλίου)