Ο Basho (Matsuo Kinsaku, 1644), εισηγητής του δεκαεπτασύλλαβου χαϊκού όπως το γνωρίζουμε σήμερα, γεννήθηκε στο Ουένο, της επαρχίας Ίγκα, γόνος οικογενείας σαμουράι, και εργάστηκε για ένα διάστημα ως δάσκαλος καλλιγραφίας, κερδίζοντας την εκτίμηση και τη φιλία του γιου του τοπικού άρχοντα. Μετά το 1680 αποτραβήχτηκε σε μια καλύβα, στα περίχωρα του Έντο, και στο κατώφλι της εφύτεψε ένα είδος πλατύφυλλης, μη καρποφόρας μπανανιάς (basho), ευάλωτης στη βία των ανέμων, που γρήγορα μεταμορφώθηκε σε σύμβολο της ποιητικής ευαισθησίας και χάρισε στον ποιητή το όνομα με το οποίο δοξάστηκε. Έζησε βίο ερημίτη, αφιερωμένος στην παράδοση του ζεν, και περιηγήθηκε στις πιο απόμακρες επαρχίες της χώρας του, συνθέτοντας τα περίφημα ταξιδιωτικά του ημερολόγια: κείμενα αυτοβιογραφίας, λεπτομερούς παρατήρησης και θρησκευτικού στοχασμού, όπου συνδυάζονται η αμεσότητα της πεζογραφίας με την υψηλόφρονα ευγένεια του στίχου και τη λεπτότητα της ζωγραφικής.