Η τραγωδία "Ροδολίνος" του Ρεθεμνιώτη Ιωάννη Ανδρέα Τρωίλου (που τυπώθηκε για πρώτη και τελευταία φορά στα 1647) ήταν επί αιώνες χαμένη και άγνωστη. Η υπόθεση, παρμένη από το δράμα Torrismondo του Torquato Tasso (1587), αφορά τη δύσκολη θέση της γυναίκας μέσα σε μια κοινωνία ανδρών. Τα πάθη των προσώπων δίνονται με δύναμη, ευγένεια και γαλήνη. Παρεμβάλλονται χορικά, σε μορφή σονέων ή στροφών από ενδεκασυλλάβους και επτασυλλάβους, που τα τραγουδούν χοροί στρατιωτικών. Ο ποιητής, στο Πρόλογό του, υπαινίσσεται μια θεωρία της ποίησης ως "καθρέφτη του κόσμου" και συγχρόνως κάθαρσης, ενώ ο φίλος του Φιορέντζας, σε δύο επιγράμματα αφιερωμένα στον Τρώιλο, δείχνει πλήρη επίγνωση του ότι η Κρήτη δημιουργούσε μια ουσιαστικά πρωτότυπη και αξιόλογη λογοτεχνία. Ο "Ροδολίνος", γραμμένος σε σφριγηλούς στίχους και έντονα προσωπικό και πυκνό ύφος, είναι χωρίς αμφιβολία από τα καλύτερα έργα του Κρητικού Θεάτρου.