Το πολύστιχο αφηγηματικό ποίημα «Ερωτόκριτος» είναι μία έμμετρη μυθιστορία που συντέθηκε από τον ποιητή Βιτζέντζο Κορνάρο στην Κρήτη τον 17ο αιώνα. Το ποίημα αποτελείται από περίπου δέκα χιλιάδες ομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους στίχους ενώ χωρίζεται σε πέντε μέρη. Γλώσσα του έργου αποτελεί το κρητικό ιδίωμα και μάλιστα αυτό της Σητείας. Ο ποιητής μάς αφηγείται τον πολύπαθο έρωτα του νέου Ερωτόκριτου και της αγαπημένης του Αρετούσας μέσα σε έναν επίγειο κύκλο ζωής με διαρκείς μεταπτώσεις της τύχης, με ευτυχία και δυστυχία να διαδέχονται η μία την άλλη… Αφηγηματικός χώρος της μυθιστορίας είναι η αρχαία Αθήνα, μια πόλη μυθική και όχι η γνωστή από την ιστορική αφήγηση. Ο βασιλιάς της Αθήνας, Ηρακλής, έχει μία πανέμορφη θυγατέρα, την Αρετούσα. Ο γιος του συμβούλου του Πεζόστρατου, Ερωτόκριτος, ερωτεύεται με πάθος την όμορφη βασιλοπούλα. Όταν ο έρωτας των δύο νέων έρχεται στο φως, ο Ηρακλής, γνήσιος εκπρόσωπος της κοινωνίας που ενισχύει τις κοινωνικές διαφορές, κάνει τα πάντα για να εμποδίσει τον γάμο Ερωτόκριτου και Αρετούσας.