Πρόκειται για 64 πεζά ποιήματα που ο Λουίς Θερνούδα άρχισε να συνθέτει το 1940 στη Γλασκώβη.
Η έκδοση είναι δίγλωσση και περιλαμβάνει εκτενή πρόλογο καθώς και σημειώσεις του μεταφραστή. Η μετάφραση έχει βασιστεί στην τρίτη, ολοκληρωμένη έκδοση του έργου, του 1963 -έτους θανάτου του ποιητή.

Δείγμα γραφής:

"[...] Υπάρχουν ανθρώπινα πεπρωμένα δεμένα μ' έναν τόπο ή μ' ένα τοπίο. Εκεί, σ' εκείνο τον κήπο, καθισμένος σ΄ενός συντριβανιού την άκρη, ονειρεύτηκες μια μέρα τη ζωή σαν αστείρευτη σαγήνη. Η άπλα του ουρανού σε ωθούσε σε δράση· η ανάσα των λουλουδιών, τα φύλλα και τα νερά, στην απόλαυση χωρίς τύψεις.

Αργότερα θα καταλάβαινες πως ούτε τη δράση ούτε την απόλαυση θα μπορούσες να βιώσεις με την τελειότητα που είχαν τα όνειρά σου στην άκρη του σιντριβανιού. Και τη μέρα που κατάλαβες αυτή τη θλιβερή αλήθεια, αν και βρισκόσουν μακριά και σε ξένη γη, πόθησες να γυρίσεις σ' εκείνο τον κήπο και να ξανακάτσεις στην άκρη του σιντριβανιού, για να ονειρευτείς ακόμη μια φορά τη νιότη που εχάθη."

(από το ποίημα "Αρχαίος κήπος")