Ο Οδυσσέας ταξιδεύει, η Πηνελόπη περιμένει και υπομένει. Αυτό ήταν το μοντέλο για το ταξίδι και, κατ' επέκταση,για τις ταξιδιωτικές αφηγήσεις που δημοσιεύονται στην Ευρώπη, μέχρι τον 19ο αιώνα. Το ταξίδι ήταν ανδρική υπόθεση. Η εκβιομηχάνιση, η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου, η βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, η εκπαίδευση του γυναικείου πληθυσμού και η δημιουργία των μεγάλων αποικιακών αυτοκρατοριών υπήρξαν οι κυριότεροι παράγοντες που ευνόησαν τα ταξίδια των γυναικών. Η Αγγλίδα Lady Mary Montagu (Turkish Embassy Letters, 1763) και η Γαλλίδα Comtesse de la Ferte-Meun (Lettres sur la Bosphore, 1821) εγκαινιάζουν μια ενδιαφέρουσα περίοδο μετακινήσεων των γυναικών τον 19ο αιώνα.

Το βιβλίο αυτό εξετάζει, μέσα από κείμενα ταξιδιωτισσών, τη σχέση ανάμεσα στην αντρική κυριαρχία και στις αντιδράσεις που αυτή προκαλεί: αντίσταση, συνενοχή, συνδιαλλαγή. Καταγράφονται οι τάσεις και οι εν(σ)τάσεις που εμπεριέχονται στα ταξιδιωτικά κείμενα, μελετώνται οι ιδιαιτερότητες της γραφής των γυναικών που ταξίδεψαν στην Ανατολή και αναλύονται οι τρόποι κατασκευής του γυναικείου Εαυτού: συναίνεση στη συμβατική εικόνα της γυναίκας και της γυναικείας γραφής, ενσωμάτωση στον κυρίαρχο λόγο του αντρικού μοντέλου αλλά και ανατρεπτικές τάσεις γραφής για τις γυναίκες που κατέλυσαν τις κοινωνικές νόρμες μέσα από το ταξίδι και την καταγραφή ταξιδιωτικών εντυπώσεων.