Σ' έναν δεύτερο αυτοβιογραφικό τόμο με τον τίτλο "Μετά το μύθο της γειτονιάς", ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός εκκινεί από προσωπικά περιστατικά και βιώματα από τη δεκαετία του '40, για να καταλήξει σε μια οξύτατη κριτική στις συνθήκες και τις συμβάσεις της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Με συνεχείς αναφορές στους αρχαίους και τους μεγάλους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, ανατέμνει τα σύγχρονα ήθη, προτείνοντας το μέτρο μιας υλικής και πνευματικής λιτότητας ως κανόνα ζωής. Με τρόπο σπαρταριστό περιγράφει όψεις του καθημερινού βίου, ενώ ταυτόχρονα στηλιτεύει με σαρκασμό φαινόμενα παρακμής και εκφυλισμού, όπως η εμπορευματοποίηση της τέχνης και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Με το βιβλίο του "Μετά το μύθο της γειτονιάς" (που παραπέμπει ευθέως στο προηγούμενο αυτοβιογραφικό έργο του "Ο μύθος της γειτονιάς μου"), ο Αλέκος Φασιανός υψώνει τη δάδα της εγκράτεις και της ολιγάρκειας, ως τον μόνο τρόπο για να σωθεί ο άνθρωπος αλλά και η κοινωνία στο σύνολό της.