Αντί προλόγου

Η ζωή είναι ένα πλούσιο λιβάδι,
αθοσπαρμένο, από εύοσμα λουλούδια.
Ένας γκρεμός,
γεμάτος απόκρημνους βράχους,
Κι' ένα σύννεφο,
που το φυσούν οι άνεμοι,
χωρίς ποτέ να το διαλύουν.
Όλα μαζί είναι η ζωή
και δεν είναι ζωή καθένα χωριστά.

Ζει δε πραγματικά εκείνος,
που από τ' ανθισμένα λουλούδια
πετά στους απόκρημνους βράχους
από 'κει ανεβαίνει στα σύννεφα
και ζει στην αθανασία!...

Γ.Α.Ρ.