"Περιορίζομαι να διαπιστώσω, μαζί με πολλούς άλλους, τους τρανταγμούς που προκαλεί το συνολικό έργο του Φωτιάδη σε κάθε απλό κι ως χθες ανύποπτο άνθρωπο, βοηθώντας τον πρώτα πρώτα ν' αγαπήσει την ιστορία μας, να νιώσει περήφανος γι' αυτήν.
... Με κομμένη ανάσα διαβάζεις τις συνταρακτικές σελίδες για τη σύσκεψη των δικαστών, τη στιγμή που ο Πολυζωίδης φτάνει να γονατίσει με δάκρυα στα μάτια και να φιλάει τα χέρια των τριών "ανένδοτων" δικαστών, παρακαλώντας τους ν' αναβάλουν, έστω, την απόφαση. Κι είσαι τότε κι εσύ έξω απ' το τζαμί, ανάμεσα στο σιωπηλό, φουρτουνιασμένο πλήθος, καθώς έρχεται στο δικαστήριο κι επεμβαίνει ανοιχτά η εκτελεστική εξουσία, με τις λόγχες των χωροφυλάκων, για να στείλει όπως όπως τους αθάνατους ήρωες στην γκιλοτίνα...
Δεν είναι λίγο να μας κρατάει με τόσες σελίδες καθηλωμένους, άγρυπνους κι αναστατωμένους, την ώρα που μας βιάζουν τόσα καθημερινά πράγματα- και στο τέλος, αντί να μετανιώσουμε, να λέμε κλείνοντας κι αυτό το βιβλίο του πως του χρωστάμε βαθιά ευγνωμοσύνη".

Γεράσιμος Σταύρου

"... Πρέπει να τονίσω ακόμη το ύφος του, το τόσο λογοτεχνικό, και τη στρωτή, καλοδουλεμένη και πλούσια σε εκφραστικούς τρόπους καθάρια δημοτική γλώσσα του, πηγή για όσους θέλουν να μάθουν να τη χρησιμοποιούνε".

Κώστα Σωτηρίου