Ο τόμος περιλαμβάνει δοκίμια για την έσχατη μέριμνα του ανθρώπου, την πλέον ριζική τοποθέτηση της ψυχής έναντι του πεπρωμένου της. Πρόκειται για κείμενα που αναφέρονται στην κρίση του πνεύματος, στην κρίση του χρόνου και στην κρίση της ιστορίας. Με την ελπίδα ότι τα δοκίμιά του θα φθάσουν σον αναγνώστη σε εύκαιρη ώρα, ο Χρήστος Μαλεβίτσης επισημαίνει στον πρόλογο του βιβλίου: "Ο δοκιμιακός λόγος δεν αποδεικνύει, αλλά εντοπίζει. Σου δείχνει τον υπαρξιακό σου τόπο, όπου μπορείς να σταθείς προς στιγμήν και να ανασάνεις. Εκείνη την ανασαιμιά της αναστημένης ζωής. Η της ζωής της παρηγορημένης. Ή της ζωής της φωτισμένης. Δεν είναι εύκολο να βρεθείς σε αυτούς τους τόπους. Γι' αυτό έρχεται ο δοκιμιακός λόγος αρωγός. Έρχεται χωρίς τις σιδερένιες σκιές της μεθοδολογίας, χωρίς τις πανοπλίες του διασκεπτικού λογισμού, που δεν επιτρέπει την παρέκκλιση. Ακόμη και η αντίφαση είναι στοιχείο της ζωής και μαρτυρεί την αδυναμία της καθολικεύσεως της μερικής αλήθειας, που είναι η μόνη ζωντανή. Και έρχεται ο δοκιμιακός λόγος, πολύτροπος και πολυειδής, ώστε να διεισδύει και στις πλέον απόκρυφες σχισμές της υπάρξεως, τις μυστικές και τις ιδιωτικές, και να ανθίζει ο σπόρος του αιφνίδια, όπως ανθίζουν τα μωβ κυκλάμινα στις σχισμές των βράχων".