Γιατί, αν ο πλανήτης μας είναι αυτό που ήμαστε εμείς, τότε είναι δυνατό να γίνει κι αυτό που μπορούμε να γίνουμε. Αυτό δηλ. που μπορεί να γίνει ο καθένας μας με αγώνα προσωπικό. Και να, πως η ευθύνη και με ποιο τρόπο, ξαναγυρίζει στο ξεχωριστό άτομο. Εννοούμε το άτομο στην απεριόριστη δυνητικότητά του. Γιατί το άτομο στην στοιχειώδη του κατάσταση, δεν είναι τίποτα περισσότερο απ' αυτό που λέει η επιστήμη της ψυχολογίας: ένα "ψυχολογικό υβρίδιο". Και μόνο με τη διάνοιξή του μέσα στον όλον που είναι το όντως ον, το ξεμοναχιασμένο άτομο μπορεί να αποκτήσει αυθεντικότητα και τελικά να υπάρξει. Το άτομο στη δυνητικότητά του δηλ. να γίνει ο συνολικός άνθρωπος και να πραγματώσει την αληθινή ανθρώπινη κοινωνία, που εντός του φέρνει εγγεγραμμένο το πνευματικό της πρότυπο.