Ο τίτλος "Μετά τα φιλολογικά", παραπέμποντας στα αριστοτελικά "Μετά τα φυσικά", θέλει να πει, πολλά κι αλλά οπωσδήποτε, προπάντων όμως αυτό: όπως μετά τα φυσικά (πράγματα η συγγράμματα) ήρθαν στο φως τα "Μετά τα φυσικά", η ατρύγετη θάλασσα της Μεταφυσικής, έτσι και για τα φιλολογικά: ξανοίγεται πίσω τους άλλη περιοχή, ένας αναβαθμός τους, ένα ιδιαίτερο είδος κριτικής. Προϋποθέτοντας δηλαδή τη φιλολογία, πλήρη, κατά το δυνατόν, γνώση και κατοχή των έργων της γραμματείας (των έργων για τα οποία γίνεται λόγος εδώ), τα "Μετά τα φιλολογικά" δεν αρνούνται την ελευθερία μιας πιο προσωπικής, πρωτογενούς δημιουργίας.
Τα δοκίμια που περιλαμβάνονται στα "Μετά τα φιλολογικά" καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα κειμένων από την αρχαία ελληνική και τη νεοελληνική γραμματεία ως την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια λογοτεχνία. Ο κριτικός λόγος του Λουκά Κούσουλα χαρακτηρίζεται, κυρίως, από την επισήμανση και την ανάδειξη ιδιαίτερων πτυχών θεμάτων που έχουν απασχολήσει τη φιλολογική έρευνα και την κριτική, από τη διεισδυτικότητα των επιμέρους παρατηρήσεων, τις "απροσδόκητες" πλην γόνιμες συγκρίσεις, την εντελώς προσωπική, τέλος, και "θερμή" σχέση του συγγραφέα με τα κείμενα, σχέση που αποτυπώνεται καί στη γλώσσα των δοκιμίων.