Η μελέτη αυτή περιλαμβάνει κείμενα της θεωρίας της λαογραφίας που αντανακλούν το κλίμα των διεργασιών, οι οποίες σημειώθηκαν στη διάρκεια του επιστημονικού διαλόγου. Ο διάλογος αυτός, που ξεκίνησε από τη Γαλλία και απέκτησε ισχύ και διαστάσεις στον ελλαδικό χώρο, μετά το 1974, διεξήχθη όταν η έννοια της ιστορικότητας αποτέλεσε κέντρο του ενδιαφέροντος των ιστορικών της παγκόσμιας ιστοριογραφίας και του ευρύτερου επιστημονικού χώρου των κοινωνικών επιστημών.
Πρωταρχικό κίνητρο για την εκπόνηση της μελέτης είναι η παραδοχή ότι η λαογραφία είναι ιστορική επιστήμη και ότι η ιστορικότητα της παραδοσιακής κοινωνίας είναι πραγματική και αναγνώσιμη μέσω των θεωρητικών αρχών της μοντέρνας ιστορίας και των μεθόδων που προέκυψαν από τη γόνιμη διαλεκτική όλων των κοινωνικών επιστημών.
Η μελέτη αποτελεί κατάθεση προσωπικής στάσης και αντιμετώπισης της επιστήμης της ελληνικής λαογραφίας. Απηχεί την πνευματική κατάφαση στο ενδιαφέρον και στη σημασία που παρουσιάζει η διαλεκτική των επιστημών, που είναι καρπός της πολύχρονης εντρύφησης στην ανθρωπολογική φιλολογία αλλά και στην ιστορική οπτική της Σχολής των Annales. Η οπτική αυτή, στάθηκε γόνιμη για την επισήμανση της ανθρωπολογικής διάστασης και της ιστορικότητας φαινομένων που αποτελούν το αντικείμενο των κοινωνικών επιστημών, ανάμεσα στις οποίες κατατάσσεται και η ελληνική λαογραφία.