[...] Δεν πιστεύω ότι οι προσωπικές αλληλογραφίες πρέπει να εκδίδονται. Κοινοποιούν κάτι που αφορά τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τις εξάρσεις ή την καθημερινότητα, τις σχέσεις γενικά, δύο ατόμων. Οι ερωτικές ή συζυγικές μάλιστα από αυτές, όχι σπάνια, συντηρούν την αδιακρισία της κλειδαρότρυπας και, συχνά, διαλύουν τους μύθους. Ένα υλικό προορισμένο για διμερή επικοινωνία εκτίθεται στα μάτια εκατοντάδων ανθρώπων, ενδιαφερόμενων ή απλώς περίεργων, φιλέρευνων λογίων ή επιπόλαιων αναγνωστών. Τα πράγματα αλλάζουν βέβαια στην περίπτωση που έχουμε εκφρασμένη την επιθυμία και των δύο ή τουλάχιστον του ενός από τους αλληλογράφους για τη δημοσίευση των επιστολών τους. Αυτό συμβαίνει στην "Αλληλογραφία" της Μάρως και του Γιώργου Σεφέρη της οποίας ο πρώτος τόμος, τα ερωτικά-προσυζυγικά γράμματα, με επιμέλεια του καθηγητή Μιχάλη Κοπιδάκη, κυκλοφόρησε το 1989, ενώ ακόμη η Μάρω Σεφέρη ζούσε. Ο ίδιος επιμελητής είχε ξεκινήσει την επεξεργασία και του παρόντος δεύτερου τόμου, τα συζυγικά γράμματα, για τα οποία είχε κρατήσει κάποιες υποτυπώδεις σημειώσεις που μου ενεχείρισε όταν λίγα χρόνια αργότερα, λόγω δικού του επαγγελματικού φόρτου, ανέλαβα την επιμέλεια της έκδοσης, με πρόταση της Μάρως και άμεση συνεργασία μαζί της. [...] Ο δεύτερος τόμος της "Αλληλογραφίας" της Μάρως και του Γιώργου Σεφέρη, που περιλαμβάνει 217 αλληλογραφικά τεκμήρια (επιστολές, τηλεγραφήματα, κάρτες, σημειώματα, ημερολογιακές καταγραφές με τη μορφή επιστολής) είναι η πρώτη αμφίπλευρη συζυγική επιστολογραφία νεοέλληνα λογοτέχνη. [...] Αλλά και αριθμητική πρωτιά διεκδικεί στο σύνολό της η αλληλογραφία του ζεύγους Σεφέρη σε σύγκριση με τις άλλες αλληλογραφίες του ποιητή, όσες έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα· περιέχει 392 γράμματα (175 ο πρώτος τόμος και 217 ο δεύτερος). [...] (από τον πρόλογο της Μαρίας Στασινοπούλου)