Η Σικίμπου έζησε τον ενδέκατο αιώνα μ.Χ., αν και δεν είναι γνωστές οι ακριβείς ημερομηνίες της γέννησης και του θανάτου της (μετά το 1061). Ο πατέρας της ήταν ανώτερος αξιωματούχος του αυτοκρατορικού οίκου. [...] Το ποιητικό της τάλαντο είχε αναγνωριστεί αρκετά νωρίς και 240 από τα 1.450 περίπου ποιήματα που άφησε ανθολογήθηκαν σε αυτοκρατορικές συλλογές. Έτσι όχι μόνο ο χαρακτήρας της αλλά και οι ποιητικές της αρετές προξενούσαν την εντύπωση, αν και δεν σκανδάλιζαν κι όλας το περιβάλλον της. Ήταν όμορφη και απελευθερωμένη. Στην περίπτωσή της, η γυναίκα και η ποιήτρια ταυτίζονται· είναι αυτό που γράφει. Διαλέγει απλές λέξεις και φτιάχνει με αυτές δυνατές μεταφορές. Η ζωή είναι σύντομη και πικρή, όπως και ο έρωτας. Ακόμα και στις κορυφώσεις του πάθους, την κυνηγά ο φόβος πως δεν θα διαρκέσει. Δεν αντέχω τη μοναξιά, λένε τα ποιήματά της, θέλω κάποιον κοντά μου.
Η μετάφραση αυτή πραγματοποιήθηκε με βάση την έκδοση του H.S.Levy "Japan's poetess of love, Izumi Shikibu: 300 poems", Asian Poetry Translations Service, Yokohama, Japan, 1981. Το εκατοστό τριακοστό ένατο αντίτυπο της έκδοσης αυτής, με το οποίο εργάστηκα, έθεσε στη διάθεσή μου ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος, στον οποίο είναι αφιερωμένη η μεταφραστική αυτή εργασία. Οφείλω, επίσης, να ευχαριστήσω θερμά τον ποιητή Τάσο Κόρφη, που με τη γνωστή ευγένεια και προθυμία του δέχτηκε να φιλοξενήσει τη Σικίμπου στις εκδόσεις του Πρόσπερου.
Πρίνστον, 10 Ιουνίου 1992.
Αντώνης Μακρυδημήτρης.