Η Υπατία, η Αλεξανδρινή, κόρη του φιλοσόφου Θέωνος, σπουδαία μαθηματικός και νεοπλατωνίστρια φιλόσοφος , μια γυναίκα φημισμένη για το κάλλος και την ωραιότητα της ψυχής της, δολοφονήθηκε άγρια από έναν φανατισμένο όχλο χριστιανών στην Αλεξάνδρεια, το έτος 415. Από τότε έγινε θρύλος και πέρασε στην ιστορία. Ποιητές, ιστορικοί, μυθιστοριογράφοι, είδαν την Υπατία σαν το σύμβολο της κλασική παιδείας και της ελευθερίας της σκέψης. Την είδαν σαν τον αντίποδα του θρησκευτικού φανατισμού, την ταύτισαν με την ελευθερία της σκέψης και την πνευματική ανύψωση. Η Υπατία με το ανοιχτό πνεύμα, με την επιμονή της στην ελληνική φιλοσοφία και παιδεία, με τον ρηξικέλευθο τρόπο ζωής που ακολουθούσε, ήταν επόμενο να έρθει σε σύγκρουση με την πολιτική και θρησκευτική εξουσία της Αλεξάνδρεια την οποία ασκούσε ο φιλόδοξος πατριάρχης Κύριλλος. Μέσα από τις επιστολές που τις έστελνε ο αφοσιωμένος της μαθητής, ο Συνέσιος ο Κυρηναίος, διαγράφεται καθαρά το μέγεθος της προσωπικότητας της. Υπήρξε η γνήσια καθηγήμων , μιας ομάδας λογίων, φιλοσόφων μαθηματικών και αστρονόμος. Το κύρος της ήταν τέτοιο ώστε συγκέντρωνε γύρω της ένα σημαντικό πλήθος αφοσιωμένων οπαδών. Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι ο πατριάρχης Κύριλλος που ήρθε σε σύγκρουση μαζί της, ευθύνεται για την φρικτή δολοφονία της. Ωστόσο, δεν μπορούν να αγνοηθούν και οι κοινωνικές συνθήκες μιας εποχής που είχε φτάσει στο τέλος της.