Στο σύρμα του γαλάζιου, το συμπαντικό σπουργίτι κελαηδούσε, το σπουργίτι κι εγώ τραγουδούσαμε, μιλούσαμε, και το άκουγε η φωνή της γυναίκας στον άνεμο του κόσμου.
Τί γωνιά πια για ν' ακολουθήσει η φαντασία μου!


Ο "Χώρος", ένα ποίημα ποταμός σε πρόζα, θεωρείται από πολλούς παγκοσμίως, όχι μόνο το σημαντικότερο ποίημα στην Ισπανία του εικοστού αιώνα, αλλά μια από τις κορυφώσεις της παγκόσμιας ποίησης.
Γραμμένο από το 1941 και με διορθώσεις ως το 1954 από το Χουάν Ραμόν Χιμένεθ στην Αμερική, όπου βρέθηκε εξόριστος κατά και μετά τον Ισπανικό εμφύλιο, αποτελεί σήμερα το έργο συγκεντρώνει ένα διαρκές και σύντονο ενδιαφέρον και θεματικά και στυλιστικά.
Αποτελεί τρόπον τινά, όπως το χαρακτήρισαν οι κριτικοί την ποιητική αυτοβιογραφία του νομπελίστα του 1956.
Με την καθημερινή άσκηση της ποίησης να δημιουργεί αιωνιότητα και ύπαρξη για τον ποιητή και να προτείνεται σαν τρόπος για όλους διεξέρχεται συνειρμικά τα ποιητικά ιζήματα που αφήνει η παρουσία του στο χρόνο με ένα ρυθμό μουσικό και συνεχή που κόβει την ανάσα στον αναγνώστη.
Ο "Χώρος" αποτελεί την αρχή μιας νέας ποιητικής, της τρίτης κατά σειράν στην μεγάλη πορεία του έργου του Χιμένεθ, όπου κυρίως εμφανίζεται το υπαρξιακό ερώτημα με τη μορφή ενός πεπρωμένου.
Το βιβλίο συνοδεύεται από τις πρώτες μορφές του που ήταν σε στίχο πριν την τελική που είναι σε πεζό και περιέχει όλα τα κατατοπιστικά στοιχεία για να στηρίξουν την ανάγνωσή του.