Το τρίτο βιβλίο (30 ωδές) του κορυφαίου λυρικού ποιητή της αρχαίας Ρώμης αποτελείται από ποιήματα που γράφτηκαν από το 31 π.Χ. και εξής και, μαζί με τα δύο πρώτα βιβλία, αντανακλά τα πολιτικά γεγονότα της δεκαετίας 32-23 π.Χ.

Οι πρώτες έξι (6) ωδές (καθιερώθηκε να ονομάζονται "ρωμαϊκές ωδές") αναφέρονται σε έξι (6) αρετές (λιτότητα, ανδρεία, δικαιοσύνη, φρόνηση, τιμή, ευσέβεια), που πρέπει κατά τον Οράτιο να κοσμούν κάθε Ρωμαίο πολίτη. Στο γράψιμό τους οδήγησαν η διαφθορά, μια έκλυση των ηθών και μια γενική χαλάρωση των αξιών, απότοκος των εμφύλιων πολέμων που είχαν σαρώσει τη Ρώμη για έναν ολόκληρο αιώνα (1ος αι. π.Χ.). Σ' αυτές τις ωδές, που τις αφιερώνει στους νεότερους, ο Οράτιος αντιπαραθέτει το σήμερα με το χθες, κάνει λόγο για την απομάκρυνση από τον πόθο για πλουτισμό, την ανάγκη της καταπολέμησης της χλιδής, την ανάκτηση των στρατιωτικών αρετών, τη φροντίδα για την προστασία του πατριωτισμού, για την επαναφορά της λατρείας και την αποκατάσταση της αγνότητας ανδρών και γυναικών. Οι υπόλοιπες είκοσι τέσσερις (24) ωδές διακρίνονται για την ποικιλία του περιεχομένου τους.

Το τέταρτο βιβλίο (15 ωδές), που γράφτηκε για να εγκωμιάσει το έργο του Αυγούστου και των θετών γιων του, δημοσιεύτηκε γύρω στο 13 ή 14 π.Χ. και θεωρείται ο τελευταίος σταθμός της ποιητικής του σταδιοδρομίας, αφού λίγο αργότερα (27 Νοεμβρίου του 8 π.Χ.) πεθαίνει.

Απευθύνεται σε προπτυχιακούς φοιτητές της Φιλοσοφικής, σε συναδέλφους που διδάσκουν τον Οράτιο, αλλά και σε αναγνώστες που θέλουν να γνωρίσουν ένα από τα πιο σημαντικά έργα, όχι μόνο της ρωμαϊκής, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.