Ο ιερός Χρυσόστομος είναι εκείνος, που μας έδειξε "το ύψος της ταπεινοφροσύνης". Ταπεινός ο ίδιος -στην κυριολεξία ταπεινός- έζησε την αρετή αυτή, ακόμη και στην εξορία. Άριστα, λοιπόν, μπορεί να μας οδηγήση μέσα από τα κείμενά του στην ταπείνωσι, διότι "ταις τοιαύταις ψυχαίς αρέσκεται ο Δεσπότης". Είναι η "μέγιστη πάντων αρετή" χωρίς την οποία οποιαδήποτε άλλη αρετή χάνει το σκοπό της. Όλοι οι άγιοι, ιδιαίτερα όμως ο Απ. Παύλος, έζησαν την ταπείνωσι σε υπερβολικό βαθμό. Είναι "μέγιστη ασφάλεια, τείχος αρραγές, πύργος ακαταμάχητος" αλλά και συγχρόνως "ιατρείον ψυχής αδαπάνητον". [...] (από τον πρόλογο της Α΄ έκδοσης)