"Κάθε εβδομάδα άλλαζαν βάρδιες: αυτοί που σφύριζαν, έγραφαν, κι αυτοί που έγραφαν, σφύριζαν, και μετά από ένα μήνα που άλλαζαν εκ περιτροπής, ανάγκαζαν τους ομήρους ν΄ακούνε ατέλειωτα ρεσιτάλ ποίησης ή αναγνώσεις βραβευμένων διηγημάτων χωρίς καμία τάξη και χωρίς κανένα συντονισμό. Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφερναν να εκκαθαρίσουν πολλές περιοχές: οι Κροάτες έφευγαν στην Κροατία. Οι Ουαλλοί, στην Ουαλλία, οι Ιταλοί επέστρεφαν στην Αργεντινή και οι Γαλικιανοί, ένας Θεός ξέρει που. Πολλοί από τους επιζήσαντες έγιναν αργότερα κριτικοί λογοτεχνίας, κι ίσως αυτή είναι η μόνη απολύτως δικαιολογημένη εκδίκηση που γνωρίζει η Ιστορία".
Οι δίδυμοι αδελφοί Κάιν και Άβελ Γκριμ —πλανόδιοι λαϊκοί τροβαδούροι χειρίστης ποιότητος— διέτρεξαν τη χιλιανή Παταγονία και τις πεδιάδες της Ουρουγουάης, αφήνοντας το αμυδρό τους αποτύπωμα. Οι ζωές τους, οι έρωτες, οι περιπλανήσεις και οι φιλίες τους περιγράφονται σ’ αυτό το ειρωνικό και διασκεδαστικό βιβλίο από δύο μεγάλους λατινοαμερικανούς συγγραφείς υπό μορφήν ανταλλαγής επιστολών μεταξύ δύο εκκεντρικών τοπικών ειδημόνων: του καθηγητή Όρσον Κ. Καστεγιάνος από την Ουρουγουάη και του -επίσης καθηγητή- Σεγισμούντο Ραμίρο φον Κλατς από την Παταγονία.
Μέσα από μια σχολαστική καταγραφή ευτράπελων στιγμιοτύπων, οι δύο καθηγητές αναλαμβάνουν να απεικονίσουν: τη βιολογία και τη σεξουαλικότητα του λαϊκού τροβαδούρου διαμέσου των αιώνων στην αμερικανική ήπειρο, το μυστήριο της έλευσης των δύο αδελφών πάνω σε μια σχεδία στην Παταγονία, την αμφίβολη γενεαλογία τους και ό,τι άλλο βοήθησε στο να καταστούν συνώνυμοι της ελεεινής λαϊκής μουσικής.
Οι δύο συγγραφείς διασκεδάζουν, αναπτύσσουν γκροτέσκα επιχειρήματα, επιδίδονται σε μια σάτιρα της σοβαροφανούς λογοτεχνίας και γελοιογραφούν την αμερικανική ιστορία και πολιτική με αχαλίνωτα παιγνιώδη διάθεση.