Ο Κουρτίδης είναι σοβαρά ανατρεπτικός. Χωρίς ίχνος φλύαρης επαναστατικότητας ανατέμνει, καταγράφει και συμπεραίνει ό,τι μέχρι τώρα κινείται θολά και ακαταλαβίστικα στη σκιά του Φρόυντ και των επιγόνων του. Η -ευσταθής λύση- που διαμορφώνει χωρίς να το θέλει ο καθένας από εμάς, για να διαχειριστεί αυτά που τον πόνεσαν από βρέφος, είναι εργαλείο του συστήματος της επιβίωσής μας - του νοσηρού συστήματος επιβίωσης που θεμελιώνει η μη επεμβατική ψυχιατρική του Κουρτίδη. Ανάμεσα στις μεθοδικές γραμμές των εξηγήσεών του, ο αναγνώστης διακρίνει τα μονοπάτια που καταλήγουν στους μεσσίες, τους τυράννους, τους συνεργούς και τα υπάκουα θύματά τους, παντού, στη μικρή και τη μεγάλη κλίμακα της κοινωνικής περιπέτειας. Μαθαίνει πως εξελίχθηκαν ιστορικά οι αντιλήψεις για την κατάτμηση του ανθρώπου σε μυαλό, ψυχή και σώμα. Βλέπει, κυριολεκτικά, την ακαταλληλότητά τους, καθώς αποκαλύπτονται ολοένα και περισσότερα για τον ανθρώπινο οργανισμό και τις αυτοθεραπευτικές του δυνατότητες. Και έτσι, εκτός από την απόλαυση της ανάγνωσης, πλησιάζει και την απόλαυση της ζωής.