Οι ιστορίες του Κόκκινου Χάνραχαν υπάρχουν ως ένα λογοτεχνικό έργο που αντιδρά στην απολυταρχική εικονική πραγματικότητα του βιομηχανικού προϊόντος που προβάλλεται σήμερα ως τέχνη -είτε πρόκειται για λογοτεχνία, είτε για κινηματογράφο, είτε για μουσική είτε για οποιαδήποτε άλλη έκφραση πολιτισμού- και κραυγάζει ουσιαστική λαϊκή τέχνη: τέχνη που απευθύνεται στα θεμελιώδη και λαϊκά ένστικτα κάθε κοινωνικής τάξης και τύπου ανθρώπου.
Η δημιουργική, με μοντέρνο τρόπο, διαχείριση της παραδοσιακά λαϊκής λογοτεχνίας ως τρόπος επαναμάγευσης μιας εθνικής λογοτεχνίας ή συνολικά της λογοτεχνίας μιας εποχής, βασισμένη όχι σε στείρες θεωρίες περί φόρμας, μέτρου ή όποιας άλλης συνθήκης ενός έργου -η οποία συνιστούσε αναπόσπαστη και φυσική εκφορά του Λόγου μιας χρονικής περιόδου και των συγκεκριμένων κοινωνικών και πολιτιστικών δεδομένων που επικρατούσαν σε αυτήν- αλλά στη διάνοια του δημιουργού, σημειώνω πως συνιστά την σπουδαία πνευματική παρακαταθήκη που μας κληροδοτεί η μαγικά μυθολογική Κτίση του Γέητς.