Με φωνή ήρεμη, ο δικηγόρος Λουρσά, που ήταν πρώτος ξάδελφος της γυναίκας του εισαγγελέα, ανήγγειλε:

"Μόλις βρήκα έναν άγνωστο μέσα στο σπίτι... Σ' ένα κρεβάτι του δευτέρου ορόφου... Πέθανε ακριβώς τη στιγμή που έφτασα... Ζεράρ, θα ήταν καλό ν' ασχοληθείτε με το θέμα... Είμαι πολύ αναστατωμένος... Έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για έγκλημα..."

Όταν ο εισαγγελέας κατέβασε το ακουστικό, η Λωράνς Ροζισάρ, που σιχαινόταν τον ξάδελφό της, άφησε να της ξεφύγει:

"Πάλι μεθυσμένος είναι!"
Και όμως, εκείνο το βράδυ, όλα έμοιαζαν να είναι στη θέση τους, και το γεγονός ότι έβρεχε έκανε τα πράγματα να δείχνουν ακόμη πιο στάσιμα. Φθινοπωρινά πρωτοβρόχια...

O Έκτορ Λουρσά πίνει. Η γυναίκα του τον έχει εγκαταλείψει. Δεν αγορεύει πλέον στο δικαστήριο. Μόνο η κόρη του Νικόλ, την οποία δεν αγαπά, μοιράζεται ακόμη μαζί του το τραπέζι, τα γεύματα που παίρνουν χωρίς να αρθρώσουν λέξη μέσα στο μεγάλο άδειο σπίτι τους. Αυτή η κατάσταση της απραξίας, της απόσυρσης από τον κόσμο, διαρκεί δεκαοκτώ χρόνια.

Ένα βράδυ όμως όλα ανατρέπονται. Ανακαλύπτει κάτω από τη στέγη του έναν άνθρωπο που σκοτώθηκε με σφαίρα στο λαιμό και η ανακάλυψη αυτή αποσπά τον δικηγόρο από το φόβο της ζωής που τον κατείχε τόσα χρόνια. Ο θάνατος τον αφυπνίζει. Είναι μόνος. Η κόρη του είναι μια άγνωστη. Εκείνος νόμιζε πως ήταν χωρίς ψυχή, και ανακαλύπτει μια δύναμη. Νόμιζε πως ήταν πειθήνια, μα ήταν εξεγερμένη.

Ένα μυστήριο που ξεκινά με έναν φόνο και μια ολόκληρη πόλη που αναμένει. Μια πόλη καθωσπρέπει ανθρώπων. Επιφυλακτικών και τρομαγμένων. Μια καλή κοινωνία που επιλέγει την πλαγία οδό, που κατηγορεί. Που θα επιθυμούσε τόσο να βρίσκεται έξω από το παιχνίδι...