Ο Σταύρος ήταν το δεξί χέρι του γέροντα Παΐσιου, του Ιερομόναχου του μοναστηριού της Μίνθης, ο οποίος τον αγαπούσε και τον εκτιμούσε πολύ.

Ο Σταύρος ήταν το κατάλληλο πρόσωπο, για να τον αντικαταστήσει. Το ανήγγειλε στους χωριανούς μια Κυριακή μετά τη θεία λειτουργία. Μια άλλη Κυριακή τον χειροτόνησε Ιερομόναχο και του φόρεσε τον ασημένιο δαντελωτό σταυρό που φορούσε ο ίδιος στο στήθος και ο οποίος εχρονολογείτο από την εποχή της Φραγκοκρατίας. Κάποιος ευσεβής Χριστιανός τον είχε χαρίσει για τους ιερωμένους του μοναστηριού. Ήταν Στεπτέμβρης του 1814.

Ο πατέρας του γαμπρού τότε προχώρησε μπροστά στο ζευγάρι και με επισημότητα έβγαλε από το ζωνάρι του την άσπρη βαμβακερή μαντήλια που είχε τυλιγμένα τα κειμήλια του Ιερομόναχου Μελέτιου. Ο Ασημένιος Δαντελωτός Σταυρός και το Ασημένιο Κουταλάκι της "Θείας Κοινωνίας" πέρασαν από τον πατέρα στο συγκινημένο Χαράλαμπο μαζί με τις ευχές για πολλούς και γερούς απογόνους για να συνεχίσουν την παράδοση.