Το πιο γνωστό από τα προχιτλερικά φιλμ ήταν το Der Blaue Engel (Ο Γαλάζιος Άγγελος, 1930), το μόνο που γύρισε ο Στέρνμπεργκ στη Γερμανία, μετά το προσωρινό πέρασμά του από την MGM/Παραμάουντ στην UFA. Η ταινία σημείωσε το τέλος μιας καριέρας και την αρχή μιας άλλης: Ο Εμίλ Γιάνινγκς στο ρόλο του αυταρχικού καθηγητή, που καταστρέφει τη ζωή του εξαιτίας μιας τραγουδίστριας καμπαρέ και η Μάρλεν Ντίτριχ στον πρώτο μεγάλο της ρόλο. Ο Στέρνμπεργκ είχε επιμείνει να δώσει το ρόλο στην Ντίτριχ, παρά τις συμβουλές των συνεργατών του και το αποτέλεσμα ήταν να γεννηθεί ένας από τους κινηματογραφικούς μύθους. Η Ντίτριχ, τραγουδώντας το Falling in love again δείχνει τα δυο πρόσωπα του άγγελου: στην αρχή, δίνοντας έμφαση στην καλή της διάθεση να γνωρίσει τον Ρατ, αν και λίγο παιχνιδιάρικα, και στο τέλος, παρατηρώντας σαδιστικά τον ξεπεσμό του. Οι σκηνές του καμπαρέ είναι σύγχυση και σαματάς σ' ένα καλλιτεχνικό ντεκόρ, όπου ο φωτισμός παίζει σημαντικό ρόλο, καθώς και ο έντονα πειθαρχημένος κόσμος της τάξης του σχολείου δεν αντιπροσωπεύουν απλώς την αταξία και την τάξη. Είναι η άρρηκτη ενότητα της ελευθεριότητας και της καταστολής.
Κιθ Ρίντερ.