Στις πέντε του Γενάρη το βράδυ, τους φώναξαν στη διοίκηση και τους είπαν πως πρέπει ν' αφήσουν την Αθήνα γιατί, έτσι που πήγαιναν, οι "σύμμαχοι" δε θ' άφηναν τίποτα όρθιο. Οι μαχητές δεν πολυκατάλαβαν.
- Δηλαδή;
- Τι δηλαδή; Φεύγουμε!
- Πώς φεύγουμε;
Δεν ήθελε κανείς να το πιστέψει. Εκείνο το βράδυ κιόλας θα 'ρχιζε, σύμφωνα με τη διαταγή, η εκκένωση της Αθήνας. Ως το πρωί τα τμήματα έπρεπε να βρίσκονται έξω από την πόλη. Θα πιάνανε θέσεις στο Τατόι. Σε δύο ώρες φύγανε κιόλας οι πρώτες ομάδες από το τμήμα του Νώντα. Άλλα τμήματα θα 'μεναν να καλύψουν τους οπισθοχωρούντες σε περίπτωση που θα τους έπαιρναν χαμπάρι οι Εγγλέζοι. Το σχέδιο ήταν να φύγουν αθόρυβα, έτσι που το πρωί ο εχθρός να βρει τα οδοφράγματα άδεια. Σκίσαν ένα σεντόνι και γράψανε με ντοματοπελτέ:
Ζήτω ο λαός της Αθήνας. Θα ξανάρθουμε.