Γεννήθηκα στο Λόουελ της Μασαχουσέτης το 1908, μέσα σε μια φοβερή καταιγίδα όταν ένας κεραυνός της έπεσε και έκαψε το δέντρο του κεφαλόσκαλου του σπιτιού μας.

Κάποτε ήθελα να παίξω την "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων" γιατί έλεγα ότι ο χαρακτήρας της Αλίκης έμοιαζε με τον δικό μου όταν ήμουν παιδί: ελεύθερη, αθώα και ταυτόχρονα κυνική, έξυπνη. Η Αλίκη, έλεγα, δεν ήταν γλυκιά ήταν αλμυρή.

Από πολύ νωρίς ήμουν ένα παιδί που δεν μπορούσες να το αγαπήσεις με τον γνωστό τρόπο, αυτά που απαιτούσα δεν ήταν το συναίσθημα αλλά η προσοχή.

Ήμουν ένα παιδί που ο πατέρας μου Χάρλοου Μόρελ Νταίηβις έλεγε ότι αυτό το παιδί έγινε κατά λάθος σε αντίθεση με την μικρότερη αδελφή μου. Το αντίθετο ήταν η μητέρα μου Ρουθ μια γυναίκα που έζησε όλη τη ζωή της και κάθε λεπτό της για την κόρη της. Εμένα.

Είχα κληρονομήσει σε γενικές γραμμές τον χαρακτήρα του πατέρα μου. Ήμουν αφοσιωμένη δίνοντας τα πάντα στη ζωή μου προκειμένου η μητέρα μου να έχει όλες τις ανέσεις. Σε ηλικία 6 με 7 χρονών η μητέρα μου άλλαξε κατοικία με μας, χωρίς τον πατέρα μας και ενώ έδειχνε να είναι ένας ήπιος χαρακτήρας με τον δικό της μειλίχιο τρόπο, ήταν μία επαναστάτρια, αυτή έχτισε τον χαρακτήρα μου.

Περιέχονται τα κείμενα:
- Ονομάζομαι Μπέττυ Νταίηβις
- George Christy, "Η Μπέττυ Νταίηβις και το μακρύ άσπρο καλώδιο" (μτφ. Λουκάς Αντώνιος)
- Δεσποινίς Μπέττυ Νταίηβις, "αποκλειστική συνέντευξη στον Τζων Κόμπαλ" (μτφ. Τίνα Βουνάση)
- Τα θεατρικά έργα που έπαιξε