Οι μετανάστες στην Ελλάδα της αλλαγής του αιώνα συχνά υποδεικνύονται ως αίτιοι (συνήθως αρνητικοί) μιας σειράς φαινομένων της σύγχρονης κοινωνίας. Την ίδια στιγμή στο τραπέζι τίθεται το ζήτημα-αίτημα της αναγνώρισής τους ως υποκειμένων όχι μόνο δικαιωμάτων, αλλά και λόγου. Αυτός ο συλλογικός τόμος με περισσότερες από τριάντα παρεμβάσεις ανασυνθέτει και εμπλουτίζει τη συζήτηση για -και με- τους μετανάστες: από τον επιστημονικό λόγο και το λόγο των μεταναστών και των κοινοτήτων τους μέχρι εκείνο των κινημάτων αλληλεγγύης. Δεν μπορεί έτσι παρά να οδηγήσει στον αναπροσδιορισμό των όρων αυτής της συζήτησης. Με κριτική διάθεση, ανατροπές και ενστάσεις απέναντι στις κυρίαρχες προσεγγίσεις, αναδεικνύει τους μετανάστες σε πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα της ελληνικής πραγματικότητας.