Σ' ένα στοχαστικό κείμενό του που, παρότι φέρει τον τίτλο "Εναντίον της ποίησης", αποτελεί αναντίρρητα εγκώμιό της, ο Άνταμ Ζαγκαγιέφσκι, αφού εξετάσει κάποιους από τους λόγους για τους οποίους, όπως τονίζει, "τόσο έξυπνοι, μορφωμένοι και σοβαροί άνθρωποι αποστρέφονται σήμερα την ποίηση", διακρίνει τα εξής χαρακτηριστικά είδη ποίησης της εποχής μας: την "ερασιτεχνική" ποίηση που, παρότι μπορεί να είναι συμπαθητική, δεν μας βοηθά να κατανοήσουμε τον κόσμο όπου ζούμε· την εκστατική ποίηση· την ειρωνική ποίηση του συρμού, που εκφράζει την αμφιβολία και την απόγνωση· τη λυρική ποίηση της ομφαλοσκόπησης πάνω στο ερώτημα "πώς είναι δυνατόν να υπάρχει το ποίημα;"· την ποίηση-γραφικό χόμπυ, που βρίσκεται στους αντίποδες της μαζικής κουλτούρας· και τέλος, την ποίηση που έχει γίνει θεραπαινίδα της φιλοσοφίας και της πολιτικής.

(από την Εισαγωγή του βιβλίου)