Μια εντελώς πρωτότυπη-πρωτοποριακή, αλλά συνάμα και επαρκέστατα τεκμηριωμένη άποψη έχει την ευκαιρία να γνωρίσει ο αναγνώστης της ιστορικής ερευνητικής μελέτης του Ηλία Φιλιππίδη, "Κρήτη 1941 - Η "παράδοσή" της από τον Τσόρτσιλ στο Χίτλερ". Γιατί τελικά, αυτή η τελευταία γωνιά ελεύθερης ελληνικής γης, η Κρήτη, χάθηκε κατά τέτοιο ασύγγνωστο τρόπο, το Μάιο του 1941, ενώ μπορούσε, έστω και δύσκολα, να κρατηθεί, όπως συνηγορούσαν όλα τα γεωστρατηγικά δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο; Γιατί, αυτό το φυσικό προπύργιο της Ελλάδας δεν προστατεύτηκε, όσο θα 'πρεπε, ενώ θα μπορούσε ως "υπόλειμμα" του ελεύθερου ελληνικού κράτους να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα καθιστούσαν αδύνατη τη μεταπολεμική εμφυλιοπολεμική τραγωδία; Ποιοι παράγοντες έδωσαν τη δυνατότητα στους Γερμανούς, με μια πραγματικά αυτοκτονική στρατιωτική επιχείρηση -μοναδική και ανεπανάληπτη στα παγκόσμια χρονικά- να καταλάβουν ένα τόσο μεγάλο νησί με τη χρήση δυνάμεων αποκλειστικά αερομεταφερόμενων και παρά την ηρωική αντίσταση του κρητικού λαού;
Είναι σίγουρο, όπως αποδεικνύει ο συγγραφέας, ότι οι ιστορικές εξηγήσεις που οφείλουν ακόμη να δώσουν οι Βρετανοί στους Έλληνες για τις ενέργειες των ανώτατων πολιτικών κλιμακίων τους τότε στο Λονδίνο και της στρατιωτικής ηγεσίας τους στο Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, στο Κάιρο, είναι πάρα πολλές και -γι' αυτούς- πολύ δύσκολες. Η έκδοση είναι εμπλουτισμένη με φωτογραφικό υλικό, ευρετήριο κυρίων ονομάτων και στρατιωτικών μονάδων.