Στην παρούσα μελέτη, η Πολυξένη Ζινδριλή, εξετάζει το πρόβλημα του ωραίου, για το οποίο όμως ο Γάλλος φιλόσοφος δεν έχει αφήσει κάποιο αυτοτελές κείμενο. Γι' αυτό η συγγραφέας αναλαμβάνει να αναζητήσει τα ίχνη του προβλήματος και να ανασυγκροτήσει την εκδοχή τού Bergson για το ωραίο. Μάλιστα, η ίδια οριοθετεί το εγχείρημά της ακολουθώντας την μέθοδο της εσωτερικής ερμηνείας, δηλαδή της ερμηνείας του αρχικού κειμένου διά του κειμένου, και συγχρόνως διαχωρίζοντας το κείμενο του Γάλλου φιλοσόφου από την ιστορία των πολλών επιδράσεών του. Το εγχείρημα της Πολυξένης Ζινδριλή καταδεικνύει ότι η φιλοσοφία του Bergson διαθέτει μια σημαντική "αισθητική" συνιστώσα που περιλαμβάνει και την τέχνη, αλλά δεν ταυτίζεται με την τέχνη. Διότι η ίδια η ζωή, όπως την παρουσιάζει ο Bergson, έχει ενδόμυχα εσωτερικά γνωρίσματα που προσιδιάζουν και στην τέχνη. (Γεωργία Αποστολοπούλου, από τον Πρόλογο)