Ποια ήσαν τα στάδια από τα οποία πέρασε ο όρος "Λογοτεχνία" πριν ακόμη αποκτήσει τη σημασία που έχει σήμερα; Από πότε, δηλαδή, έπαψε να ταυτίζεται με τον γενικότερο όρο "Φιλολογία" και κατ’ επέκταση με τον μειωτικό όρο "Ελαφρά Φιλολογία"; Είναι ένα θέμα που παρακολουθείται ιστορικά στον παρόντα τόμο, στον οποίο επίσης εμπεριέχονται και μελέτες για συγκεκριμένα λογοτεχνικά έργα, η ύπαρξη των οποίων ελάνθανε. Γίνεται λόγος για τα ψευδώνυμα του Ν. Γ. Πολίτη καθώς και για ανέκδοτα ή λανθάνοντα έργα των Μιχαήλ Μητσάκη, Γ. Δροσίνη, Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, ενώ παράλληλα επιχειρείται η ερμηνευτική προσέγγιση πλευρών του έργου νεότερων ή σύγχρονων συγγραφέων ή συγκεκριμένων έργων αυτών. Ο Δημ. Χατζής, η Κική Δημουλά, η Ελένη Σαραντίτη, ο Νίκος Θέμελης, ο Σωτήρης Δημητρίου, ο Γιάννης Βαρβέρης, ο Νάσος Βαγενάς, ο Δημήτρης Μίγγας είναι μερικοί από αυτούς.
Ο τόμος αυτός έρχεται σε παράλληλη σχέση και με τον προηγούμενο ομόλογο τόμο, "Η έρευνα και οι ερμηνευτικές της εκδοχές", που εκδόθηκε επίσης από τις Εκδόσεις Πατάκη, και ο ένας λειτουργεί συμπληρωματικά ή επάλληλα προς τον άλλο. Τα πνευματικά φαινόμενα άλλωστε λειτουργούν κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι οποίες συνδέονται ευθέως με τον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Και η αναζήτηση των ιχνών -Ιχνηλασίες- κάτω από αυτή την οπτική πραγματοποιήθηκε.