Η "Ιστορία του γερασμένου παιδιού" (το λογοτεχνικό ντεμπούτο, 1999, της Τζέννυ Έρπενμπεκ, που έχει ήδη μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες, της πρόσφερε υποψηφιότητα για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα της ZDF και διασκευάστηκε το 2003 για το θέατρο) διηγείται την ιστορία ενός δεκατετράχρονου κοριτσιού που κλείνεται εσωτερική σε ένα ίδρυμα για παιδιά που βρίσκονται στ' αζήτητα. Το κορίτσι -χοντρό, άσχημο και αντικοινωνικό- θα ακολουθήσει μια φθίνουσα εσωτερική πορεία. Οι φιλοδοξίες και η βούληση απουσιάζουν παντελώς. Θα έλεγε κανείς ότι η μόνη ικανοποίηση αντλείται από ένα είδος "ενεργητικής απουσίας" που συνεπάγεται έλλειψη υποχρεώσεων και επιθυμίας του άλλου. Λίγο πριν το τέλος ένα πρόβλημα υγείας και ένα απρόσμενο γεγονός αλλάζουν τα δεδομένα και οδηγούν τον αναγνώστη σε μια ριζικά διαφορετική ερμηνεία των γεγονότων και φαινομένων της ιστορίας. Με άλλα λόγια, ένα αλληγορικό παραμύθι για μεγάλους με οδυνηρά διδάγματα για το ζήτημα της (συλλογικής και ατομικής) ταυτότητας και βούλησης.